Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009




Προχωράω.

Προχωράω και φωνάζω τη σπίθα της ελπίδας,
την αναγκαιότητα του θανάτου και του πόνου,
την τύχη της ζωής, φωνάζω!

Ψιθυρίζω.

Ψιθυρίζω την αγάπη που φυλάω να δώσω,
Ψιθυρίζω χαμόγελα που κράτησα για μυστικά
και φυλαχτά μου.

Και ψιθυρίζω την ηδονή της πρωινής ημέρας
και του δειλινού,
ψιθυρίζω το πάπλωμα των όμορφων
ντροπιαστικών στιγμών μου.

Ψιθυρίζω τα μάτια εκείνα και τα πρόσωπα…

Ψιθυρίζω μια αγκαλιά…

Δεν θα τη φώναζα ποτέ!

Δεν υπάρχουν σχόλια: