Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009


Νεκρό τριαντάφυλλο στα χέρια
Αίμα που πάγωσε μια μέρα
Μετά την εγκυρότητα εκείνης της στιγμής
Στη διάρκεια

Δεν ξέρω το ουρλιαχτό
το κλάμα σου

Μια άταχτη φυγή που δεν μπόρεσε να πει:
«Αντίο»


Νεκρό τριαντάφυλλο στα χέρια
Αίμα που πάγωσε μια μέρα
Μαύρο ρούχα σου
Ένας πόνος στη ζώνη
Στου λαιμού τον σταυρό
Εσύ…

Τριαντάφυλλο
Κόκκινο, Ναι!
Κόκκινο Αίμα


Σε μια σκάλα
Με ένα βιολί στον ώμο
Ένα δοξάρι ίδιο μαχαίρι
Μέχρι να πέσουν τα πρώτα κέρματα
Τότε φεύγεις

Πονάς
Ξέρετε…
τα σκαλιά μπορεί να είναι τόσο κοφτερά

Άνοιξα σιγά σιγά τα χέρια μου,
το κόκκινο τριαντάφυλλο έτρεμε
έπεσε από τα χέρια μου προτού το πάρεις


Βλέπω τα χέρια σου καθώς τρέμουν
Όταν τρέχω μπροστά

2 σχόλια:

Δήμητρα είπε...

Πολύ ωραίο...!
Φιλοσοφιμένο όπως πάντα...
Είναι μία εικόνα της ζωής...
Όπως το αντίλαμβανομαι εγώ που δεν την σκέφτονται και πολλοί από αυτήν την πλεύρα...!

Γιώργος είπε...

.......................να σε ευχαριστήσω
καλή σου μέρα
γιώργος