Μα πόσο φοβάμαι Θέ μου τα όνειρα μου

Πόσο φοβάμαι και πάλι την αγκαλιά της

Στην ακολασία μου ταγμένος

Πόσο τρομάζω στο τίποτα

Πόσο τρέμω την λήθη σου

Πόσο τρέμω την μέρα που

Τα όνειρα μου θα βλέπω

Και αργά το ένα μετά το άλλα

Θα σωριάζονται σφαγμένα στο πάτωμα

"Πόσο φοβάμαι την μέρα που θα 'ρθει

και θα κλείσω τα μάτια

και δεν θα μπορώ πια να σε θυμάμαι"

Σταματημένοι οι δείκτες
Των ρολογιών μου

Κάνανε έκτρωση στα γηρατειά μου
Και το γέλιο σας κατατρόπωσε
Με τον χρόνο μου το κλάμα

Η φρίκη μέσα μου
τα μάτια σου

Κάθε μέρα ξανά και ξανά
Προσμένω τον πόνο
Που ρίζωσε μέσα μου η απουσία σου
Προσμένω τα μάτια σου
που έκλαψαν το χρώμα
Προσμένω μια αγκαλιά
Κι ας είμαι από καπνό φτιαγμένος