Κι έρχεται πάλι το βράδυ
αυτή η σιωπή που
σπάει τα τζάμια
ηχώντας μια παλιά αμαρτία
~
Η σιωπή εκείνη
που άλλοτε έφερνε την φωνή σου
Τώρα πια δεν είναι άλλη
Από τον θόρυβο της Απουσίας σου
~
Βασανιστική σιωπή,
Φύγε και εγώ θα σου χαρίσω
Τον ομορφότερο ύμνο
Που μπορώ να γράψω
~
7 σχόλια:
ΑΧ μικρε μου.καθε μερα θα σου λειπη και μη προσπαθης να την κρατησης ...ασε ανοικτο τον κυκλο της σκεψης σου....
Γιώργη μου αργείς αλλά όταν κάνεις ανάρτηση ... και πόσο μου αρέσει που γράφεις για σιωπές..
Καλημέρα.
"Στο νυχτερινό φως του Απριλίου
οι ακακίες δίδασκαν την ορθογραφία της μοναξιάς
Εκείνη καθισμένη
στο βορινό παγκάκι της πλατείας
εκ γενετής ανορθόγραφη
επέμενε να γράφει
με δύο έψιλον γιώτα
τη γενική της Λύπης..."
(monody-monody.blogspot.com)
.........gregory.........σε ευχαριστώ για τις συμβουλές.... : )
.... οδεύοντας προς έναν ανοιχτό κύκλο... άλλοτε κλειστό....
Καλή σου μέρα...!
jacki...
αργώ το ξέρω μα... πιο γρήγορα δεν γίνεται πάντα...
Η εγγραφή αυτή ήταν μετά από επίσκεψη στο blog σου...!
Καλό σου απόγευμα.... και σε ευχαριστώ!
"...κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιώπη σου ήταν χρόνια κρότος..."
φεύγει δύσκολα ο θόρυβος της απουσίας...
εγώ πάντως καμιά φορά νομίζω πως τον ακούω ακόμα...νομίζω...
καλημέρα!
Πολλές φορές είναι εκκωφαντικός ο ήχος της σιωπής
o ixos tis apousias einai oti pio ekkwfantiko exw akousei:)...i exw niwsei....
Δημοσίευση σχολίου